Dieta Indian Tipo i Guarani
2019-04-02
Co stanowiło podstawę diety Indian południowej Brazylii
Zapytaliśmy naszych przyjaciół w Brazylii o to co jadały pierwotne plemiona zamieszkujące Atlantycki las Deszczowy. To szeroki i długi temat mogący być wstępem do niejednej wspaniałej książki. Postaramy się choć trochę pokazać jak złożoną jest prosta odpowiedź jak wiele rzeczy związanych z kulturą picia yerba mate możemy jeszcze wciąż badać. Brazylia, jak wiadomo, jest duża i istniało wiele wiele wiele rodzimych plemion na terenie całego kraju. W południowej Brazylii, gdzie , plemiona są małe, główne grupy etniczną , która przetrwała do dziś stanowi plemię Guarani / Kaingang i Tupi
Trudno jest porównać plemiona południa do tych, które nadal mieszkają na północy, która bogata jest w owoce, dzięki różnorodności flory puszczy Amazońskiej.
Białko najważniejszy i niezastąpiony budulec komórek pochodził z ryb. Południowa Brazylia jest zaopatrzona w dobrą ilość słodkiej wody, wschodnia część ma dostęp do plaż Atlantyku. Dopiero wprowadzone przez Europejczyków w okresie kolonizacji drób i bydło zmieniły źródła białek w diecie Indian, proces zmian trwa oczywiście do dziś. Mięso pozyskiwano na polowaniach, były to między innymi ptaki, małe gady i małe ssaki, ich tłuszcz dodawany był to dań opartych na warzywach i owocach. Indianie południa tak samo jak i północy to kultura łowców - zbieraczy. Yerba mate pozyskiwana była w wolno rosnących stanowisk. Wiele małych farm do dziś pozyskuje część zbiorów z lasu. W Brazylii yerba mate rośnie częściej w cieniu dorodnej Arukari i innych drzew, częściej niż w Argentynie i Paragwaju. Mając osłonę przed silnym słońcem i większą wilgotność jej całkowite zbiory są czterokrotnie większe niż w Argentynie
Głównym źródłem codziennych posiłków dla wszystkich pokoleń, były zbierane:
Dzikie owoce Mango (Hancornia speciosa); owoce ingá (Inga edulis) zwane yigá; Jabuticaba (myrtho myrciaria cauliflora); Avihu (Lucuma caimito); Guabiraba (Campomanesia guabiraba, Abbelillea Maschalanthus); oiticoró (Moquilea ); małe dzikie owoce papaja, Passion fruit (Passiflora bahiensis, Passiflora alata). Wraz z pojawieniem się kolonizatorów zaczęto uprawiać kukurydzę i zboża. Do tego czasu używano naturalnie rosnących dzikich warzyw, chwastów, ziół, prażonych nasion owoców. Deserem był kasztan, uważany za jedną z rodzimych przekąsek czyli genipapo (Genipa americana), którego pulpa i nasiona po degustacji stosowano do malowania ciała na czarno oraz pe-qui (Caryocar brasiliensis) to z jego migdałów uzyskiwano olej. Słowo pe-qui w języku Tupi oznacza drażliwy. Charakterystyczna łupina owocu, jest pełna drobnych cierni.
Ścieżka Suchej Trawy
Indianie oczywiście wymieniali między plemionami pożywienie i leki. Znana jest nam dziś droga z Południowej Brazylii do Machu Pichu w Peru o nazwie „Peabiru” - Ścieżka spieczonej trawy" służąca do wymiany produktów z gór i ziół z lasu. naturalnie Yerba mate była jednym z głównym surowców wymiany ze względu na swe właściwości. Naturalnie w diecie Indian Tupi i Guarani yerba mate stanowiła oś pożywienia a zarazem była żródłem inspiracji jako roślina pochodząca od Boga. Z uwagi na jej ożywcze właściwości stała się ona podstawowym napojem dla całej społeczności.
Yerba mate to dar od Boga, aby przywrócić siłę staremu indyjskiemu wojowników, który żył z dala od plemienia ze swoją młodą córką Tupa najważniejszy Bóg Indian Guarani nauczył córkę, Yary jak dobrze wysuszyć roślinę i sączyć napar z liści Yerba Mate by przywrócić moce jej ojcu Yary stała się „Córką Bogów " a yerba mate była darem dla „podtrzymania życia KÕ'GÕI = KÕ sustain + GÕI life = podtrzymanie życia.” Tak Yerba Mate stała się codziennym „pożywieniem” dla południowoamerykańskich pierwotnych cywilizacji.
