Goździkowiec korzenny (Eugenia caryophyllata)

Goździkowiec korzenny (Eugenia caryophyllata) jest drzewem dorastającym do 12 m wysokości, posiada liście eliptycznolancetowate, z wierzchu błyszczące, zimozielone; ulistnienie równoległe; kwiatostany baldachokształtne; kwiaty złożone z 4-działkowego, czerwonego kielicha, 4-płatkowej różowobiałej korony, wielu pręcików i z 1 słupka.
Surowcem są kwiaty - Flos Caryophylli, zwane popularnie goździkami, które używa się jako przyprawę do dań, herbat, napojów, marynat.*

Goździkowce lubią klimat tropikalny. Na plantacjach osiągają wysokość 3-4 metry. Drzewko żyje około 50 lat i przez cały rok posiada kwiaty i wydziela silny przyjemny zapach.Największe plantacje goździkowca znajdują się na wyspak Oceanu Indyjskiego u wybrzezy Tanzanii, na Półwyspie Malajskim, w Indonezji i na Madagaskarze. Z jednego drzewa uzyskuje się 3-5 kg pączków kwiatowych zbieranych przed kwitnieniem. Goździki znane są ludzkości od najdawniejszych czasów, występują już w pismach sanskryckich.**

Św. Hildegarda z Bingen (1098-1079) w swojej Phisica zalecała goździki na dolegliwości głowy i oszołomienie, podagrę, na czkawkę (zjadanie goździka na czczo) a nawet na puchlinę: ‘Jeśli człowiekowi puchna chore trzewia (…) powonien on często jeść goździki, które tłumią początek choroby, bowiem siła ich odziaływania przechodzi na trzewia człowieka, zmniejszając ich obrzmienie, w ten sposób przepędzając puchlinę i nie dopuszczając do jej rozprzestrzenienia.’**

Według dr Henryka Różańskiego wyciągi z goździków działają wiatropędnie, silnie przeciwzapalnie, silnie ściągająco, odkażająco, znieczulająco, przeciwbólowe, wykrztuśnie; pobudzają apetyt, zwiększają wydzielanie soków żołądkowych, trzustkowych i jelitowych oraz żółci, przyśpieszają trawienie.
Wskazaniami do stosowania są zaburzenia trawienia, nieżyt jelit i żołądka, niestrawność, biegunka, nieprzyjemny zapach z jamy ustnej pochodzący w rzeczywistości z jelit, w których zachodzą niepożądane procesy rozkładu, nieżyty układu oddechowego, stany zapalne układu trawiennego; cuchnące biegunki z kolkami. Zewnętrznie można stosować wyciągi z goździków w stanach zapalnych skóry i błon śluzowych, pryszczach w okresie miesiączki, nadmiernym poceniu się. *
Olejek goździkowy działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Używany jest jako środek bakteriobójczy stosowany w przeziębieniach, katarze, stanach zapalnych błon śluzowych, jamy ustnej, gardła, nosa. Izolowany z olejku goździkowego eugenol używa się w stomatologii jako środka odkażającego miejscowo i przeciwbólowego.
Olejek goździkowy wchodzi w skład maści rozgrzewających, do leczenia reumatyzmu (masaż, wcieranie, kąpiel). Jest też wykorzystywany w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i perfumeryjnym.**

Przeciwwskazania: ciąża, laktacja.

Napar: 2 łyżki goździków zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100 ml.
Odwar: 2 łyżki goździków zalać 2 szkl. wody; gotować 5 minut; odstawić na 15 minut; przecedzić. Stosować do kąpieli nóg, do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach ropnych i zapalnych oraz przy nieprzyjemnym zapachu (przełknąć 2-3 łyki).
Nalewka goździkowa: pół szkl. całych goździków zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 5 ml w 50 ml wody lub mleka z miodem. Stosować też zewnętrznie; po umyciu nóg przetrzeć je nalewką; przemywać skórę twarzy lub stosować do płukania po rozcieńczeniu - 1 łyżka nalewki + 150 ml wody. Nalewkę wcierać w bolące miejsca przy mięśnio-, nerwo- i stawobólach. Odstrasza owady i roztocze.*

* Henryk Różański, http://gramzdrowia.pl/arzt-henry-rozanski/herb/gozdzikowiec-korzenny-eugenia-caryophyllata-sive-eugenia-aromatica-myrtaceae.html
** Mateusz E. Senderski, Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie, Podkowa Leśna 2017
*** Hildegarda z Bingen, Phisica - Uzdrawiające dzieło stworzenia - Naturalna siła oddziaływania rzeczy, © Polskie Centrum św. Hildegardy, Legnica 2014.