PRZETACZNIK LEŚNY (Veronica Officinalis L.)
Jest to bylina z rodziny Trędownikowatych (Scrophulariaceae), występująca na terenie całej Europy i części Syberii. W Polsce powszechnie rośnie w stanie dzikim na wilgotnawych glebach. Ma łodygi płożące i korzeniące się, owłosione, osiągające długość 20cm, liście jajowate lub eliptyczne, brzegiem karbowane, krótkoogonkowe oraz niebieskie 4-płatkowe kwiaty w długich gronach.
Surowcem leczniczym jest ziele przetacznika (Herba Veronicae) zbierane w początkach lub w czasie kwitnienia, od czerwca do lipca.
W medycynie ludowej przetacznik stosowany był: w uszkodzeniach wątroby, w chorobach reumatycznych, do przemywania spojówek przy zapaleniu spojówek, jak również w stanach zapalnych narządów płciowych.
Więcej informacji w LEKSYKONIE
Sposób użycia:
Miejscowo: napar stosować na wypryski, atopowe zapalenie skóry, przy owrzodzeniach, przy trądziku różowatym, suchym zapaleniu skóry lub stosować jako okłady do leczenia zapalenia spojówek, zapalenia powiek, podrażnień gałki ocznej, używać go można do łagodzenia objawów zmęczenia oczu.
Wodny wyciąg z przetacznika działa na skórę przeciwzapalnie, ściągająco, antyseptycznie, odżywczo i odkażająco.
Napar: 2 łyżki przetacznika zalać 2 szklankami gotującej wody; odstawić na 20 minut; odcedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100 ml lub 2 razy dziennie po 1 szklance naparu. Jak wszystkie zioła, napar w takiej intensywności należy pić nie dłużej niż 3 tygodnie (po tym czasie zalecana jest przerwa w kuracji, przynajmniej tygodniowa).
Odwar wykrztuśny: zmieszać 50 g ziela przetacznika i 20 g korzenia pierwiosnka. 1 łyżkę tej mieszanki zalać szklanką zimnej wody, ogrzać do wrzenia i gotować łagodnie 5 min pod przykryciem. Odstawić na 15 min i przecedzić. Pić 2-3 łyżki co 2-3 godziny po jedzeniu jako środek wykrztuśny w suchym kaszlu, chrypce i nieżycie oskrzeli.
[ Uwaga! Kopiowanie i powielanie tekstów oraz zdjęć surowo zabronione. ]
