POKRZYWA ZWYCZAJNA (Urtica Dioica L.)
W polskich glossach średniowiecznych znane są oba gatunki pokrzywy – pokrzywa zwyczajna (Utrica dioica L.) potocznie nazywano ją pokrzywa, wielka pokrzywa, koprzywa, a korzeń pokrzywy zwano włosami niewieścimi lub włoskami Matki Bożej oraz pokrzywa żegawka (Utrica urens L.).
W dawnych wierzeniach i obrzędach pokrzywie przypisywano moc czarodziejską, np. trzymana w ręku miała zabezpieczać od strachów i widm. W noc świętojańską miała moc ochronną przed czarownicami.
W medycynie ludowej stosuje się ją przy osłabieniu fizycznym i psychicznym, złej przemianie materii, przy łagodnym przeroście prostaty, stanach zapalnych dróg moczowych i w kuracjach odtruwających. Zewnętrznie napar stosuje się na wypryski, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry. Poprawia ukrwienie i koloryt skóry. Zapobiega przetłuszczaniu się włosów, wzmacnia je i odżywia.
Więcej informacji w LEKSYKONIE
Sposób użycia: 2 łyżki ziela zalć 2 szklankami wrzątku, zaparzć 40 minut pod przykryciem i odcedzić. Pić 2-4 razy dziennie po pół szklanki.
Nr partii i termin minimalnej trwałości znajdują się na opakowaniu.
[ Uwaga! Kopiowanie i powielanie tekstów oraz zdjęć surowo zabronione. ]
